Vandaag ben ik verder gegaan met mijn informatie-zoektocht naar een eventueel koophuis. Ik had een afspraak met een bevriende makelaar.
Dat was een heel nuttige afspraak want hij wond er geen doekjes om. Wijk A was een hele goede wijk, alleen maar koophuizen, net een nieuwe belangrijke OV-verbinding en heel veel charmante jaren-dertig woningen. Enkel glas was volgens hem niet echt een belangrijk punt. Een goede VvE wel. Maar het zal nog best een flinke kluif worden om een goed onderhouden woning voor rond de 140.000 in deze wijk te vinden.
Wijk B is ook een goede wijk en een woningbouwvereniging biedt daar huurwoningen te koop aan met terugkoopgarantie. Heel interessant, totdat we ons realiseerden dat de erfpacht is afgekocht tot 2035. Een no-go volgens bevriende makelaar want dan ben ik straks net met pensioen en kan ik een canon van enkele tienduizenden euro's gaan aftikken.
Wijk C is niks, allemaal slecht onderhouden en funderingsproblemen. Straat Y moet ik ook niet aan beginnen en een woning met maar 1 slaapkamer is ook een slecht idee.
De appartementen in straat X van wijk D zijn echter een hele goede optie, die zijn op dit moment praktisch te geef. Hoewel er meerdere appartementen voor 150.000 te koop staan is die vraagprijs echt te hoog. Laatst is er een appartement voor 110.000 weggegaan. De verkoper was een bedrijf en die koos voor snelle verkoop tegen een lage prijs. De andere verkopers in het blok willen of kunnen daar nog niet in mee gaan, maar dit heeft een sterk dempend effect op de prijs. Een serieuze optie dus voor mij, ookal zijn het recht-toe-recht-aan appartementen en minder charmant dan de jaren-30 woningen in wijk A.
We spraken af dat ik de komende tijd goed rond ga kijken en wat woningen ga bezichtigen en dan weer contact met hem opneem.
Ondertussen zit ik thuis te rekenen. Stel dat ik een appartement in straat X koop voor een prijs van 120.000 dan moet ik voor een hypotheek ongeveer 128.000 financieren. Laat ik er voor de zekerheid 135.000 van maken als er ook een nieuwe keuken of badkamer in moet. Dan zou ik bij een annuiteitenhypotheek ongeveer 550,- aan netto woonlasten kwijt zijn. Tel daarbij een maandelijkse VvE bijdrage van 150,- (waardoor het externe onderhoud gedekt is) op en mijn maandlasten komen uit op 700,-. Dat scheelt me 100,- per maand.
Maar stel nou dat ik toch iets meer wil, en een hypotheek van 145.000 (incl k.k. en eventuele interne aanpassingen) dan kom ik in totaal al snel op 750-775 en dan is mijn verschil met mijn huur niet meer zo groot. Behalve dan dat de hypotheek een spaarpot is ivm de aflossingen.
Maar verhuizen kost ook bedstro, zoals mijn moeder altijd zegt. Verfje hier, behangetje daar, een nieuw meubelstuk. Ook dat loopt in de papieren.
Ik vind het maar lastige materie, maar ik krijg steeds meer kennis en informatie om een bewuste keuze te kunnen maken.
maandag 25 februari 2013
zaterdag 23 februari 2013
Maandoverzicht februari
Het is weer tijd om de uitgaven van de afgelopen maand in kaart te brengen. Dit is mijn overzicht:
Boodschappen 118,16
Benzine 100,69
Uitgaan 127,25
Pinnen 60,-
Kleding 20,-
Kapper 50,-
Diversen 32
Cadeau's 57,16
Totaal 573,27
Ik ben hartstikke tevreden ook al is het veel geld! Ik heb veel leuke dingen gedaan en veel gekocht en hield deze maand toch een bedrag van 250,- over voor pensioen (150) en leuke dingen (100).
De boodschappen zijn voor mij historisch laag. Dat komt omdat ik aan de lijn deed (ik zou in de tegenwoordige tijd moeten schrijven maar helaas ben ik even uit balans en gaat ook het matig en gezond eten niet zo goed). Ik kocht ook geen wijn en dat scheelt enorm.
De benzine waren weer twee tanks, maar ik reed twee keer naar mijn moeder en een keer naar mijn vader en dat zijn flinke afstanden.
Van het uitgaan heb ik uitgebreid genoten. Ik ging 2 keer uitgebreid uit eten (een keer 50 en een keer 40). Eigenlijk ging ik vier keer uitgebreid uit eten, maar een etentje was nog een cadeautje voor mijn verjaardag en de andere was met werk dus kwam de rekening niet bij mij te liggen. In ieder geval heb ik uitgebreid genoten want ik houd erg van uit eten gaan. Verder was en nog een dag-uitje, trakteerde ik mezelf op pocorn en drinken in de bioscoop en rekende ik drankjes af bij mijn vereniging.
Kleding wil ik dit jaar helemaal niet kopen. Toch gaf ik 20,- uit aan een regenhoedje. Daar liep ik tegenaan en dat is noodzakelijk voor een buitenevenement in juni waar ik altijd vrijwilliger bij ben. Het hoedje werd verkocht op een beurs en kostte 35,- waarop ik weg liep en weer werd teruggeroepen dat dit het laatste hoedje was en dus voor 20,- meemocht. Goede deal dus.
De kapster verfde en knipte mijn haar en harste mijn wenkbrauwen voor 50,-. Vroeger kostte me dat minstens 120,- maar sinds ik op het geld moet letten ga ik naar een zus van een goede vriend van me. Dat is wel dik een half uur rijden dus de benzine zou ik er bij op kunnen tellen. Gelukkig ga ik maar 2 tot 3 keer per jaar naar de kapper.
Cadeau's kocht ik op voorraad. Nog een aantal tubes douchegel van Rituals en twee keer babyschoentjes voor mijn beide nichtjes die in maart en mei hun eerste verjaardag vieren.
De post diversen betrof de aankoop van make up, een nieuwe agenda, medicijnen bij de drogist en een afrekening van de creditcard voor muziek.
Van de 60,- die ik pinde voor in de portemonnee (eigenlijk 70,- maar ik gaf een tientje uit bij de bakker die ik bij de boodschappen heb opgeteld) zit er nog ongeveer 20,- in mijn portemonnee.
Ik hoop wel dat ik komende maand iets minder zal uitgeven. Het wordt een korte maand dus dat zou moeten lukken.
Boodschappen 118,16
Benzine 100,69
Uitgaan 127,25
Pinnen 60,-
Kleding 20,-
Kapper 50,-
Diversen 32
Cadeau's 57,16
Totaal 573,27
Ik ben hartstikke tevreden ook al is het veel geld! Ik heb veel leuke dingen gedaan en veel gekocht en hield deze maand toch een bedrag van 250,- over voor pensioen (150) en leuke dingen (100).
De boodschappen zijn voor mij historisch laag. Dat komt omdat ik aan de lijn deed (ik zou in de tegenwoordige tijd moeten schrijven maar helaas ben ik even uit balans en gaat ook het matig en gezond eten niet zo goed). Ik kocht ook geen wijn en dat scheelt enorm.
De benzine waren weer twee tanks, maar ik reed twee keer naar mijn moeder en een keer naar mijn vader en dat zijn flinke afstanden.
Van het uitgaan heb ik uitgebreid genoten. Ik ging 2 keer uitgebreid uit eten (een keer 50 en een keer 40). Eigenlijk ging ik vier keer uitgebreid uit eten, maar een etentje was nog een cadeautje voor mijn verjaardag en de andere was met werk dus kwam de rekening niet bij mij te liggen. In ieder geval heb ik uitgebreid genoten want ik houd erg van uit eten gaan. Verder was en nog een dag-uitje, trakteerde ik mezelf op pocorn en drinken in de bioscoop en rekende ik drankjes af bij mijn vereniging.
Kleding wil ik dit jaar helemaal niet kopen. Toch gaf ik 20,- uit aan een regenhoedje. Daar liep ik tegenaan en dat is noodzakelijk voor een buitenevenement in juni waar ik altijd vrijwilliger bij ben. Het hoedje werd verkocht op een beurs en kostte 35,- waarop ik weg liep en weer werd teruggeroepen dat dit het laatste hoedje was en dus voor 20,- meemocht. Goede deal dus.
De kapster verfde en knipte mijn haar en harste mijn wenkbrauwen voor 50,-. Vroeger kostte me dat minstens 120,- maar sinds ik op het geld moet letten ga ik naar een zus van een goede vriend van me. Dat is wel dik een half uur rijden dus de benzine zou ik er bij op kunnen tellen. Gelukkig ga ik maar 2 tot 3 keer per jaar naar de kapper.
Cadeau's kocht ik op voorraad. Nog een aantal tubes douchegel van Rituals en twee keer babyschoentjes voor mijn beide nichtjes die in maart en mei hun eerste verjaardag vieren.
De post diversen betrof de aankoop van make up, een nieuwe agenda, medicijnen bij de drogist en een afrekening van de creditcard voor muziek.
Van de 60,- die ik pinde voor in de portemonnee (eigenlijk 70,- maar ik gaf een tientje uit bij de bakker die ik bij de boodschappen heb opgeteld) zit er nog ongeveer 20,- in mijn portemonnee.
Ik hoop wel dat ik komende maand iets minder zal uitgeven. Het wordt een korte maand dus dat zou moeten lukken.
vrijdag 22 februari 2013
Het jaren 30-huis en de valkuil van funda
Het plan om me eens te orienteren op de woningmarkt komt voort uit mijn wens om mijn maandlasten te verlagen. Maar dat zou je bijna vergeten als je je op funda zit te verlekkeren (en soms te verbazen) aan alles wat te koop staat.
Mijn eerste crush was- hoe verbazendwekkend- het jaren 30-huis. Of beter gezegd, het jaren 30 appartement. In mijn stad staan twee hele leuke wijken vol met woningen uit de jaren 30 of soms nog ouder. Leuke stadswijken, veel groen, goed gelegen en dan die charmante appartementen met authentieke portieken. De bovenwoningen hebben daarbij vaak nog een halve etage extra op de hoogste verdieping. Enig vind ik dat. Ik houd van een trap in huis (dan heb je niet zo'n flat-gevoel) en slaapkamers op zolder vind ik knus. Bovendien hebben de slaapkamers op de zolder openslaande deuren naar een balkon en zit er vaak ook een badkamer op de hoogste verdieping inclusief ruimte voor de wasmachine en droger.
Om over de overige details nog maar niet te spreken. Kamers en-suite, houten raampartijen voor en achter en ensuite-deuren met prachtig glas in lood, openslaande deuren naar balkonruimtes, originele marmeren schouwen, vaste kasten, erkers en houten vloeren. Grote oppervlaktes en gemoderniseerde keukens en badkamers. En dat allemaal voor een ontzettend redelijke prijs. Voor een vraagprijs van tussen de 125.000 en 150.000 heb je zo 85 vierkante meter pure charme. En we weten allemaal hoe het met vraagprijzen in deze tijden. Trek er zo maar twintig tot dertigduizend euro vanaf.
Ik heb meerdere avonden verlekkerd zitten kijken. Till I hit reality.
Hoe zit het eigenlijk met die glas in lood ramen? Dat is enkel glas toch? Even speuren leverde op dat als een woning wel dubbel glas heeft, dat in jubelende woorden wordt verteld. En dan is gelijk dat glas in lood verdwenen. Hmmmm, hoge stookkosten en kaarsen die uitwaaien aan tafel. Vooral dat prachtige hoekappartement dat bijna geheel uit raampartijen bestaat, wordt opeens een stuk onaantrekkelijker.
Een VvE die niet actief is? Hoe zit het daar mee? Zeker als ik op zolder slaap moet het dak natuurlijk niet gaan lekken. En als dat wel gebeurt en het mijn benedenbuurtjes niet interesseert-want zij hebben geen last- dan kan ik daar voor opdraaien. Die prachtige dubbele etage in dat monumentale pand wordt opeens minder interessant als ik er aan denk dat ik volledig op mijn kosten het enrome zadeldak kan gaan vervangen.
Maarrrr fluistert het glas-in-lood-en-authentieke-details-stemmetje me in: Als je nou een hypotheek van rond de 130.000 neemt dan heb je netto maandlasten van 500 euro en dan heb je vergeleken met nu 300,- euro per maand over voor onderhoud en verbetering van de woning. Jaar in-jaar uit. Daar kan je best een boel voor doen....toch?
Ik lees weer verder op internet en google naar forum-discussies over jaren-30 woningen. En daar zegt iemand het overduidelijk: jaren 30 woningen zijn net als old-timers. Prachtig maar duur en bewerkelijk in onderhoud. Bovendien vliegen er ook nog voor mij tot dan toe onbekende woorden om mijn oren. Boktor, houtworm, loden leidingen, elektriciteit, isolatie, gehorigheid, fundering, ijzeren balken, betonrot etc etc.
Ik ben geen klusser. Ik ben het volstrekte tegenovergestelde van een klusser. Ik heb al moeite met een lamp indraaien en als er iets kapot gaat reageer ik over het algemeen nonchalant en stop ik graag mijn hoofd in een struisvogel. Als het me niet hindert laat ik het zo en wen ik er aan en anders ga ik met veel gezucht en gesteun op zoek naar een oplossing. Het kost me moeite, angst en frustratie.
Ik ben ontzettend on-geemancipeerd als het op klussen en techniek aankomt. Mij kun je alles wijs maken en ik verval ten opzichte van aannemers, tegelaars, stukadoors en klusjesmannen ook nog eens ongewild in de hulpeloze-vrouw-rol. Dat heb ik nu al bij het onderhoud van mijn auto en dus zal ik ook bij het onderhoud van een woning geen oplettende en kritische opdrachtgever zijn. Dat onderhoud en die verbetering van dat jaren 30 huis moet ik dus allemaal professioneel laten uitvoeren en dat gaat mij dus heel veel geld kosten. Los van het gedoe!
En dus schakel ik op funda zuchtend over naar de modernere (gelijkvloerse) appartementen. Die zijn niet mooi aan de buitenkant. Lelijk zelfs. En van binnen toch een beetje saai. En veel gebouwen die ik altijd als 'bejaardenflat' aanduid. Zelfs al wonen er ook jongeren in. Ik zoek snel verder, naar de meest recente hippe en speelse nieuwbouwwijk in mijn stad. Die woningen zijn leuk en ook heel duur. Maar ook daar is het crisis. En er staat een appartement te koop voor een vraagprijs van 165.000. Het staat al zeker twee jaar te koop weet ik. En het staat leeg. Dubbel glas, prachtige materialen, duurzaam gebouwd en een sterke VvE die niet van plan is de boel te laten verslonzen.
En hoewel ik mezelf tot nu toe niet toestond om naar woningen met een vraagprijs boven de 150.000 te kijken, zit ik opeens de woon- en slaapkamers van appartementen tot 170.000 door te spitten. Ja....dat is mooier dan een huis met een vraagprijs van 125.000. Daar krijg je echt wel wat meer voor. En met het handige rekenprogrammaatje van de hypotheker bereken ik wat mijn maandlasten zouden zijn bij een hypotheek van 150.000 inclusief kostenkoper. Dat komt neer op zo'n 600,- euro netto. Tel daarbij een bijdrage VvE van 150,- op en mijn woonlasten komen uit op 750,- per maand. Dat is bijna hetzelfde als wat ik nu aan huur betaal....
Maar ik wilde toch juist LAGERE woonlasten? Zodat ik nooit zorgen hoefde te hebben en veel kan sparen voor mijn pensioen? En met een diepe zucht vul ik maar weer opnieuw 'maximaal 130.000' in bij mijn zoekopdracht naar een turn-key-modern-appartement-in-een-goede-wijk.
Mijn eerste crush was- hoe verbazendwekkend- het jaren 30-huis. Of beter gezegd, het jaren 30 appartement. In mijn stad staan twee hele leuke wijken vol met woningen uit de jaren 30 of soms nog ouder. Leuke stadswijken, veel groen, goed gelegen en dan die charmante appartementen met authentieke portieken. De bovenwoningen hebben daarbij vaak nog een halve etage extra op de hoogste verdieping. Enig vind ik dat. Ik houd van een trap in huis (dan heb je niet zo'n flat-gevoel) en slaapkamers op zolder vind ik knus. Bovendien hebben de slaapkamers op de zolder openslaande deuren naar een balkon en zit er vaak ook een badkamer op de hoogste verdieping inclusief ruimte voor de wasmachine en droger.
Om over de overige details nog maar niet te spreken. Kamers en-suite, houten raampartijen voor en achter en ensuite-deuren met prachtig glas in lood, openslaande deuren naar balkonruimtes, originele marmeren schouwen, vaste kasten, erkers en houten vloeren. Grote oppervlaktes en gemoderniseerde keukens en badkamers. En dat allemaal voor een ontzettend redelijke prijs. Voor een vraagprijs van tussen de 125.000 en 150.000 heb je zo 85 vierkante meter pure charme. En we weten allemaal hoe het met vraagprijzen in deze tijden. Trek er zo maar twintig tot dertigduizend euro vanaf.
Ik heb meerdere avonden verlekkerd zitten kijken. Till I hit reality.
Hoe zit het eigenlijk met die glas in lood ramen? Dat is enkel glas toch? Even speuren leverde op dat als een woning wel dubbel glas heeft, dat in jubelende woorden wordt verteld. En dan is gelijk dat glas in lood verdwenen. Hmmmm, hoge stookkosten en kaarsen die uitwaaien aan tafel. Vooral dat prachtige hoekappartement dat bijna geheel uit raampartijen bestaat, wordt opeens een stuk onaantrekkelijker.
Een VvE die niet actief is? Hoe zit het daar mee? Zeker als ik op zolder slaap moet het dak natuurlijk niet gaan lekken. En als dat wel gebeurt en het mijn benedenbuurtjes niet interesseert-want zij hebben geen last- dan kan ik daar voor opdraaien. Die prachtige dubbele etage in dat monumentale pand wordt opeens minder interessant als ik er aan denk dat ik volledig op mijn kosten het enrome zadeldak kan gaan vervangen.
Maarrrr fluistert het glas-in-lood-en-authentieke-details-stemmetje me in: Als je nou een hypotheek van rond de 130.000 neemt dan heb je netto maandlasten van 500 euro en dan heb je vergeleken met nu 300,- euro per maand over voor onderhoud en verbetering van de woning. Jaar in-jaar uit. Daar kan je best een boel voor doen....toch?
Ik lees weer verder op internet en google naar forum-discussies over jaren-30 woningen. En daar zegt iemand het overduidelijk: jaren 30 woningen zijn net als old-timers. Prachtig maar duur en bewerkelijk in onderhoud. Bovendien vliegen er ook nog voor mij tot dan toe onbekende woorden om mijn oren. Boktor, houtworm, loden leidingen, elektriciteit, isolatie, gehorigheid, fundering, ijzeren balken, betonrot etc etc.
Ik ben geen klusser. Ik ben het volstrekte tegenovergestelde van een klusser. Ik heb al moeite met een lamp indraaien en als er iets kapot gaat reageer ik over het algemeen nonchalant en stop ik graag mijn hoofd in een struisvogel. Als het me niet hindert laat ik het zo en wen ik er aan en anders ga ik met veel gezucht en gesteun op zoek naar een oplossing. Het kost me moeite, angst en frustratie.
Ik ben ontzettend on-geemancipeerd als het op klussen en techniek aankomt. Mij kun je alles wijs maken en ik verval ten opzichte van aannemers, tegelaars, stukadoors en klusjesmannen ook nog eens ongewild in de hulpeloze-vrouw-rol. Dat heb ik nu al bij het onderhoud van mijn auto en dus zal ik ook bij het onderhoud van een woning geen oplettende en kritische opdrachtgever zijn. Dat onderhoud en die verbetering van dat jaren 30 huis moet ik dus allemaal professioneel laten uitvoeren en dat gaat mij dus heel veel geld kosten. Los van het gedoe!
En dus schakel ik op funda zuchtend over naar de modernere (gelijkvloerse) appartementen. Die zijn niet mooi aan de buitenkant. Lelijk zelfs. En van binnen toch een beetje saai. En veel gebouwen die ik altijd als 'bejaardenflat' aanduid. Zelfs al wonen er ook jongeren in. Ik zoek snel verder, naar de meest recente hippe en speelse nieuwbouwwijk in mijn stad. Die woningen zijn leuk en ook heel duur. Maar ook daar is het crisis. En er staat een appartement te koop voor een vraagprijs van 165.000. Het staat al zeker twee jaar te koop weet ik. En het staat leeg. Dubbel glas, prachtige materialen, duurzaam gebouwd en een sterke VvE die niet van plan is de boel te laten verslonzen.
En hoewel ik mezelf tot nu toe niet toestond om naar woningen met een vraagprijs boven de 150.000 te kijken, zit ik opeens de woon- en slaapkamers van appartementen tot 170.000 door te spitten. Ja....dat is mooier dan een huis met een vraagprijs van 125.000. Daar krijg je echt wel wat meer voor. En met het handige rekenprogrammaatje van de hypotheker bereken ik wat mijn maandlasten zouden zijn bij een hypotheek van 150.000 inclusief kostenkoper. Dat komt neer op zo'n 600,- euro netto. Tel daarbij een bijdrage VvE van 150,- op en mijn woonlasten komen uit op 750,- per maand. Dat is bijna hetzelfde als wat ik nu aan huur betaal....
Maar ik wilde toch juist LAGERE woonlasten? Zodat ik nooit zorgen hoefde te hebben en veel kan sparen voor mijn pensioen? En met een diepe zucht vul ik maar weer opnieuw 'maximaal 130.000' in bij mijn zoekopdracht naar een turn-key-modern-appartement-in-een-goede-wijk.
maandag 18 februari 2013
Misschien toch een hypotheek
Vandaag belde ik met een hypotheekadviseur met de vraag of ik met een gedeeltelijke WIA-uitkering ook in aanmerking kom voor een hypotheek.
Dat was een goede vraag. Zoals Peccunia als commentaar op mijn vorige blogje al schreef, telt een vaste WIA/IVA uitkering mee als inkomen. Maar dan gaat met ervan uit dat je blijvend arbeidsongeschikt bent en geen herkeuring meer krijgt. Gelukkig is dat bij mij niet het geval. Ik ben niet blijvend arbeidsongeschikt, werk sinds een jaar al weer parttime en de verwachting is dat ik nog verder zal herstellen en meer kan gaan werken. Mijn huidige baan biedt ook de mogelijkheid om dan meer te gaan werken en meer te verdienen. Wat dat betreft zit ik in een heel gunstige situatie.
Voor een hypotheek betekent dat echter dat ze waarschijnlijk alleen mijn inkomen uit werk zullen meetellen en dat is te laag voor een hypotheek. Tenminste voor een hypotheek waar ik een huis van kan kopen.
Maar.....er was misschien een omweg. Als een werkgever geen positieve werkgeversverklaring wil/kan afgeven en er dus geen harde gegevens zijn voor een toekomstig inkomen, kijken de banken naar het gemiddelde inkomen over de afgelopen drie jaar. Dat gebeurt bijvoorbeeld ook bij zelfstandigen. En bij die beoordeling telt het inkomen uit een uitkering weer wel mee. En, zo zei de hypotheekadviseur, als ik ook nog uitleg dat de verwachting reeel is dat ik in de toekomst nog meer zal herstellen en weer kunnen gaan werken dan wil de bank waarschijnlijk wel een hypotheek verstrekken. En het inkomen wat ik de afgelopen drie jaar uit WIA en baan heb gehad is samen ruim voldoende voor het hypotheekbedrag dat ik wil lenen.
Het is ingewikkeld en er zijn nog wat haken en ogen die ik hier niet uiteen kan zetten. Ik vind het dan ook nog niet vanzelfsprekend dat het allemaal zal gaan lukken, maar er is in ieder geval reden om me verder te orrienteren. Vrijdag heb ik een afspraak bij de hypotheekadviseur om verder te spreken.
Mijn bedoeling is om, als ik een huis koop, mijn maandlasten te verlagen. Ik zal dus zeker niet aan de top van mijn financieringsmogelijkheden gaan zitten. Telefonisch gaf de adviseur echter al aan, dat als ik bijvoorbeeld een annuiteitenhypotheek van 130.000 zou afsluiten, de nettomaandlasten dan ongeveer 480,- euro zullen bedragen. Dat klinkt mij als muziek in de oren.
Dat scheelt namelijk 300,- euro per maand, vergeleken met mijn huidige huur. Als ik die 300,- per maand apart zet, kan ik dat gebruiken voor onderhoud en verbetering aan de woning. En verder kan ik dan blijven leven zoals ik nu doe. Dus ook nog 150,- per maand sparen voor een buffer (en vervanging huisraad en auto) en ook nog 100,- per maand opzij zetten voor pensioen. En ook nog leuk leven met zo nu en dan een etentje en hobby's. Een rijk mens zou ik dan zijn. En mocht ik onverhoopt toch arm(er) worden, dan zijn woonlasten van 480,- beter en langer op te brengen dan bijna 800,- aan huur. Natuurlijk is huur flexibeler en kun je- als je de huur niet meer kunt betalen iets anders zoeken. Maar vind dan maar eens betaalbare woonruimte. Voor sociale woningbouw en huursubsidie kom ik niet in aanmerking en voor een bedrag van rond de 500,- huur je in mijn stad hooguit een studentenkamer.
De komende dagen ga ik maar eens vragenlijstje opstellen voor de hypotheekadviseur. Ik wil toch weten voor hoe lang de hypotheek en daarmee mijn maandlasten vast komen te staan, wat de consequentie is als de hypotheekrente-aftrek gaat verdwijnen etc etc. En ik moet mezelf even beschermen voor het enthousiasme van de hypotheekadviseur. Die deed namelijk alsof we de hypotheek volgende week al aan gaan vragen en hij adviseerde me ook alvast om een (bevriende) aankoopmakelaar in te schakelen. Jaja.....zover ben ik gevoelsmatig nog helemaal niet. Ik zit weliswaar uren op funda.nl weg te dromen bij glas in lood ramen en inloopkasten. Maar tussen dromen en werkelijkheid zit nog wel het een en ander.
Dat was een goede vraag. Zoals Peccunia als commentaar op mijn vorige blogje al schreef, telt een vaste WIA/IVA uitkering mee als inkomen. Maar dan gaat met ervan uit dat je blijvend arbeidsongeschikt bent en geen herkeuring meer krijgt. Gelukkig is dat bij mij niet het geval. Ik ben niet blijvend arbeidsongeschikt, werk sinds een jaar al weer parttime en de verwachting is dat ik nog verder zal herstellen en meer kan gaan werken. Mijn huidige baan biedt ook de mogelijkheid om dan meer te gaan werken en meer te verdienen. Wat dat betreft zit ik in een heel gunstige situatie.
Voor een hypotheek betekent dat echter dat ze waarschijnlijk alleen mijn inkomen uit werk zullen meetellen en dat is te laag voor een hypotheek. Tenminste voor een hypotheek waar ik een huis van kan kopen.
Maar.....er was misschien een omweg. Als een werkgever geen positieve werkgeversverklaring wil/kan afgeven en er dus geen harde gegevens zijn voor een toekomstig inkomen, kijken de banken naar het gemiddelde inkomen over de afgelopen drie jaar. Dat gebeurt bijvoorbeeld ook bij zelfstandigen. En bij die beoordeling telt het inkomen uit een uitkering weer wel mee. En, zo zei de hypotheekadviseur, als ik ook nog uitleg dat de verwachting reeel is dat ik in de toekomst nog meer zal herstellen en weer kunnen gaan werken dan wil de bank waarschijnlijk wel een hypotheek verstrekken. En het inkomen wat ik de afgelopen drie jaar uit WIA en baan heb gehad is samen ruim voldoende voor het hypotheekbedrag dat ik wil lenen.
Het is ingewikkeld en er zijn nog wat haken en ogen die ik hier niet uiteen kan zetten. Ik vind het dan ook nog niet vanzelfsprekend dat het allemaal zal gaan lukken, maar er is in ieder geval reden om me verder te orrienteren. Vrijdag heb ik een afspraak bij de hypotheekadviseur om verder te spreken.
Mijn bedoeling is om, als ik een huis koop, mijn maandlasten te verlagen. Ik zal dus zeker niet aan de top van mijn financieringsmogelijkheden gaan zitten. Telefonisch gaf de adviseur echter al aan, dat als ik bijvoorbeeld een annuiteitenhypotheek van 130.000 zou afsluiten, de nettomaandlasten dan ongeveer 480,- euro zullen bedragen. Dat klinkt mij als muziek in de oren.
Dat scheelt namelijk 300,- euro per maand, vergeleken met mijn huidige huur. Als ik die 300,- per maand apart zet, kan ik dat gebruiken voor onderhoud en verbetering aan de woning. En verder kan ik dan blijven leven zoals ik nu doe. Dus ook nog 150,- per maand sparen voor een buffer (en vervanging huisraad en auto) en ook nog 100,- per maand opzij zetten voor pensioen. En ook nog leuk leven met zo nu en dan een etentje en hobby's. Een rijk mens zou ik dan zijn. En mocht ik onverhoopt toch arm(er) worden, dan zijn woonlasten van 480,- beter en langer op te brengen dan bijna 800,- aan huur. Natuurlijk is huur flexibeler en kun je- als je de huur niet meer kunt betalen iets anders zoeken. Maar vind dan maar eens betaalbare woonruimte. Voor sociale woningbouw en huursubsidie kom ik niet in aanmerking en voor een bedrag van rond de 500,- huur je in mijn stad hooguit een studentenkamer.
De komende dagen ga ik maar eens vragenlijstje opstellen voor de hypotheekadviseur. Ik wil toch weten voor hoe lang de hypotheek en daarmee mijn maandlasten vast komen te staan, wat de consequentie is als de hypotheekrente-aftrek gaat verdwijnen etc etc. En ik moet mezelf even beschermen voor het enthousiasme van de hypotheekadviseur. Die deed namelijk alsof we de hypotheek volgende week al aan gaan vragen en hij adviseerde me ook alvast om een (bevriende) aankoopmakelaar in te schakelen. Jaja.....zover ben ik gevoelsmatig nog helemaal niet. Ik zit weliswaar uren op funda.nl weg te dromen bij glas in lood ramen en inloopkasten. Maar tussen dromen en werkelijkheid zit nog wel het een en ander.
donderdag 14 februari 2013
Blijven huren of toch kopen?
Eindelijk weer een blogje van mijn hand. Het kwam er even niet van. Maar dat betekent niet dat er niets gebeurde op geld-gebied. Ik had best blog-onderwerpen. De 50,- die ik per ongeluk teveel betaalde aan het waterschap (zie vorige blog) werd zonder aktie van mijn kant binnen 10 dagen teruggestort. Ik kocht make-up...goedkope make-up waar ik vroeger dure make-up kocht. En ik ging drie keer heerlijk uit eten waarvan ik maar een keer zelf betaalde. En mijn auto moet na de dure APK nog een extra reparatie. Blog ik later (vast) nog wel over.
Vandaag hield mijn woonsituatie mij erg bezig. Door de nieuwe voorstellen uit de politiek om de huizenmarkt open te breken werd mijn aandacht weer naar dit onderwerp getrokken. En een rustige middag gaf mij vollop gelegenheid om op Funda rond te struinen. Wat je eigenlijk nooit moet doen, want dat maakt hebberig.
De situatie is als volgt. Ik huur al meer dan 10 jaar een woning in de particuliere sector. De verhuurders zijn particulieren en bekenden van mij. Zij kochten mijn woning als investering en verhuren deze dus. Toen ik begon met huren kreeg ik een 'vriendenprijsje'. Aan de woning moest nog veel worden opgeknapt en ik was nog maar net student-af. We spraken wel af dat ik begon met een lage huurprijs maar wel jaarlijks de maximale huurverhoging zou krijgen. Terwijl ik er woonde werd de woning opgeknapt en steeg mijn salaris. So far so good. Die jaarlijkse huurstijging was geen probleem.
Inmiddels bedraagt de huurprijs 780,- euro per maand exclusief gas, water en licht. Dat gaat steeds zwaarder drukken op mijn inkomen, dat drie jaar geleden drastisch is gedaald (zeg maar gehalveerd) omdat ik arbeidsongeschikt werd. Waar de huur en de jaarlijkse huurverhogingen vroeger geen probleem waren, gaat het inmiddels toch tellen. Elk jaar komen er maandelijks weer tientjes bij. Inmiddels bedraagt mijn huur echt wel meer dan de 30% van mijn netto-inkomen wat vaak als woonkosten wordt geadviseerd.
Het goede nieuws is dat de woning het huurbedrag waard is. Meer dan waard, objectief gezien. Ik woon in de beste buurt van deze grote stad en de woning heeft een schitterende ligging. Mijn huisje is weliswaar klein en popperig maar ook oud en charmant en karakteristiek. Bovendien ben ik inmiddels van al het comfort voorzien inclusief goede isolatie en zonnepanelen. Ik heb bovendien een ongekend grote onderhoudsloze tuin aan het water. Mijn vrienden en kennissenkring heeft het altijd over dat ontzettend leuke huisje met die geweldige tuin, van mij. Maar stiekem denk ik wel eens dat al dat comfort niet helemaal aan mij besteed is. Van de tuin maak ik schrikbarend weinig gebruik en ik denk dat ik overal gelukkig kan zijn, ook in een mindere woning.
Indien de verhuurder mijn woning gemeubileerd zou aanbieden als tijdelijke expat-woning zouden ze het dubbele (zeker 1.500,- euro) aan huur kunnen vragen. Dat doen ze niet. Want ik ben een bekende en betrouwbare vaste huurder en dat is ze wat waard. De woning is bovendien enkele jaren geleden getaxeerd voor het ongelovelijk hoge bedrag van 350.000,- euro. Dat was voor de crisis en in de hoogtij-jaren dus niet meer geheel actueel. Maar toch. Een duur huis dus. Die verkoopwaarde is overigens wel enigszins relevant omdat de verhuurders het huis ooit wel weer willen verkopen. Ik zou dan recht van eerste koop hebben maar kan het huis in mijn huidige (en tegelijk ook toekomstige) omstandigheden niet betalen en wil dat ook niet. Wel heb ik, meer dan 10 jaar geleden, de gentlemen-agreement gemaakt, dat als zij het huis gaan verkopen ik dan vrijwillig zal verhuizen, zodat zij het huis vrij van huur kunnen verkopen. Laatst heb ik geinformeerd en de eerstkomende vijf jaar zal dit waarschijnlijk nog niet gebeuren. Maar toch...ooit moet ik hier uit.
Om een idee te geven: zou ik het huis zelf kopen voor 300.000,- dan zouden mijn maandlasten met een spaarhypotheek (volgens een simpel rekenprogramaatje op internet) 1.675,- euro per maand zijn. Mijn huidige huurprijs van 780,- euro per maand is dus alleszins een redelijk bedrag.
Hoewel een (meer dan) redelijk bedrag is het toch een hoog bedrag met mijn huidige inkomen. Ik kan het (nog) wel betalen, maar de sport van de echte consuminderaar is natuurlijk om de goedkoopste opties te bekijken. Dus bekeek ik de afgelopen tijd af en toe eens het aanbod huurwoningen in de omgeving. Dat was verhelderend. Ik kom niet in aanmerking voor sociale woningbouw en heb geen recht op huursubsidie. Dus ben ik aangewezen op de particuliere sector en als ik dan goedkoper wil wonen kan dat weliswaar voor een bedrag tussen de 600 en 700 euro. Maar dat is dan 'driehoog achter'. Dat klinkt onaardig, maar het betreffen dan appartementen in van die mega-flats in een buitenwijk. Zeer veel minder woongenot dan ik nu heb.
Begrijp me goed....als de nood aan de man is en ik niet anders kan, ga ik met opgeheven hoofd in zo'n flat wonen en maak het mezelf dan comfortabel en gezellig. Daar kan ik prima mee leven. Maar op dit moment is de 100,- euro die ik nu meer betaal in vergelijking met zo'n ongezellig huurflatje, heel goed besteed geld.
En toen ging ik vandaag ook de koopmarkt bekijken. En toen kwam ik leuke appartementen tegen die niet te huur maar wel te koop staan. Niet driehoog achter in een enorme chinese muur van 12 verdieping tellende flats. Maar appartementenblokken uit de jaren 30 in een leuke stadsbuurt. Met een woonkamer en keuken op de tweede etage en nog een halve verdieping op de vierde etage met een slaapkamer en een extra kamertje (geschikt als walk-in-closet) en badkamer. En klein balkon. Tachtig vierkante meter voor een vraagprijs van 139.500,-. En stel nou...stel nou (want het appartement staat meer dan 6 maanden te koop) dat ik zoiets voor 120.000 euro zou kunnen kopen. Met een spaarhypotheek (de duurste vorm) kom ik dan volgens het internet uit op maandlasten van 672,- euro.
Dat is op dit moment 100,- goedkoper dan mijn huidige woning. Waarbij ik nu wel meer wooncomfort heb (het zelfde aantal vierkante meters maar betere buurt, betere ligging plus een grote tuin). Maar nu blijft mijn huur stijgen met een bedrag van tussen de 30,- en 50,- per jaar. Vanaf september dit jaar ga ik meer dan 800,- per maand aan huur betalen en dat zal alleen maar verder oplopen. Terwijl het hypotheekbedrag van het appartement de komende 10-20 of zelfs 30 jaar gelijk blijft. En met een spaarhypotheek los je volgens mij af. Dus anders dan huur is het geen weggegooid geld. En de huizenmarkt is voor starters zoals ik (die nooit eerder gekocht hebben) gunstig. Koopwoningen zijn goedkoper dan ooit en worden wellicht de komende tijd nog goedkoper.
Uiteraard heb je met een koopwoning ook meer bijkomende kosten. WOZ-belasting en extra waterschapsbelasting en natuurlijk onderhoud. Maar met een verschil tussen bijvoorbeeld 825 huur (wat ik over anderhalf-twee jaar wel moet gaan betalen) en 675,- hypotheek houd ik 150,- euro per maand over om dat te ondervangen.
De woningmarkt wordt opengebroken met de nieuwe plannen van het kabinet. Ik weet er het fijne nog niet van, maar voor starters wordt het weer mogelijk om een gedeeltelijke aflossingsvrije hypotheek te nemen. Tegelijkertijd wordt huren steeds duurder nu de huurverhogingen op 6,5% gezet mogen worden.
Stel dat ik dan voor 100.000 een spaarhypotheek zou nemen en de rest aflossingsvrij, dan zakken de maandlasten al naar ongeveer 560,- per maand. Goedkoper wonen dan dat is voor mij eigenlijk niet mogelijk. Tenminste, zolang ik zelfstandig wil wonen met een aparte slaapkamer en woonkamer. Met mijn huidige inkomen zou ik dan veel kunnen sparen/extra aflossen en het is niet ondenkbaar dat ik in de toekomst juist nog meer ga verdienen. Mijn woonkosten zullen dan nooit een molensteen worden. terwijl ze dat wel zullen worden als ik hier blijf huren.
De vraag is echter of ik wel een hypotheek kan krijgen. Misschien zijn al mijn hersenspinsels wel voor niets. Ik ben immers gedeeltelijk arbeidsongeschikt. Ik heb een gedeeltelijke WIA uitkering en een partime baan. Alleen op basis van mijn inkomsten uit werk kan ik geen hypotheek van 120.000 krijgen. Als ze mijn WIA inkomen meetellen kan dat makkelijk, maar de vraag is of de banken dat doen. Als arbeidsongeschikte ben je immers zo'n beetje opgegeven in deze maatschappij en zal niemand in je willen investeren.
Anyway....en daarmee moet ik nu maar een eind maken aan dit lange verhaal. Anyway....ik moet mijn mogelijkheden maar eens gaan overdenken. Blijf ik zitten waar ik zit en geniet ik van mijn ruime wooncomfort voor een meer dan redelijke prijs, of ga ik alternatieven onderzoeken en is een huis dat ook echt van mij wordt een beter idee.
Graag hoor ik jullie meningen.
Vandaag hield mijn woonsituatie mij erg bezig. Door de nieuwe voorstellen uit de politiek om de huizenmarkt open te breken werd mijn aandacht weer naar dit onderwerp getrokken. En een rustige middag gaf mij vollop gelegenheid om op Funda rond te struinen. Wat je eigenlijk nooit moet doen, want dat maakt hebberig.
De situatie is als volgt. Ik huur al meer dan 10 jaar een woning in de particuliere sector. De verhuurders zijn particulieren en bekenden van mij. Zij kochten mijn woning als investering en verhuren deze dus. Toen ik begon met huren kreeg ik een 'vriendenprijsje'. Aan de woning moest nog veel worden opgeknapt en ik was nog maar net student-af. We spraken wel af dat ik begon met een lage huurprijs maar wel jaarlijks de maximale huurverhoging zou krijgen. Terwijl ik er woonde werd de woning opgeknapt en steeg mijn salaris. So far so good. Die jaarlijkse huurstijging was geen probleem.
Inmiddels bedraagt de huurprijs 780,- euro per maand exclusief gas, water en licht. Dat gaat steeds zwaarder drukken op mijn inkomen, dat drie jaar geleden drastisch is gedaald (zeg maar gehalveerd) omdat ik arbeidsongeschikt werd. Waar de huur en de jaarlijkse huurverhogingen vroeger geen probleem waren, gaat het inmiddels toch tellen. Elk jaar komen er maandelijks weer tientjes bij. Inmiddels bedraagt mijn huur echt wel meer dan de 30% van mijn netto-inkomen wat vaak als woonkosten wordt geadviseerd.
Het goede nieuws is dat de woning het huurbedrag waard is. Meer dan waard, objectief gezien. Ik woon in de beste buurt van deze grote stad en de woning heeft een schitterende ligging. Mijn huisje is weliswaar klein en popperig maar ook oud en charmant en karakteristiek. Bovendien ben ik inmiddels van al het comfort voorzien inclusief goede isolatie en zonnepanelen. Ik heb bovendien een ongekend grote onderhoudsloze tuin aan het water. Mijn vrienden en kennissenkring heeft het altijd over dat ontzettend leuke huisje met die geweldige tuin, van mij. Maar stiekem denk ik wel eens dat al dat comfort niet helemaal aan mij besteed is. Van de tuin maak ik schrikbarend weinig gebruik en ik denk dat ik overal gelukkig kan zijn, ook in een mindere woning.
Indien de verhuurder mijn woning gemeubileerd zou aanbieden als tijdelijke expat-woning zouden ze het dubbele (zeker 1.500,- euro) aan huur kunnen vragen. Dat doen ze niet. Want ik ben een bekende en betrouwbare vaste huurder en dat is ze wat waard. De woning is bovendien enkele jaren geleden getaxeerd voor het ongelovelijk hoge bedrag van 350.000,- euro. Dat was voor de crisis en in de hoogtij-jaren dus niet meer geheel actueel. Maar toch. Een duur huis dus. Die verkoopwaarde is overigens wel enigszins relevant omdat de verhuurders het huis ooit wel weer willen verkopen. Ik zou dan recht van eerste koop hebben maar kan het huis in mijn huidige (en tegelijk ook toekomstige) omstandigheden niet betalen en wil dat ook niet. Wel heb ik, meer dan 10 jaar geleden, de gentlemen-agreement gemaakt, dat als zij het huis gaan verkopen ik dan vrijwillig zal verhuizen, zodat zij het huis vrij van huur kunnen verkopen. Laatst heb ik geinformeerd en de eerstkomende vijf jaar zal dit waarschijnlijk nog niet gebeuren. Maar toch...ooit moet ik hier uit.
Om een idee te geven: zou ik het huis zelf kopen voor 300.000,- dan zouden mijn maandlasten met een spaarhypotheek (volgens een simpel rekenprogramaatje op internet) 1.675,- euro per maand zijn. Mijn huidige huurprijs van 780,- euro per maand is dus alleszins een redelijk bedrag.
Hoewel een (meer dan) redelijk bedrag is het toch een hoog bedrag met mijn huidige inkomen. Ik kan het (nog) wel betalen, maar de sport van de echte consuminderaar is natuurlijk om de goedkoopste opties te bekijken. Dus bekeek ik de afgelopen tijd af en toe eens het aanbod huurwoningen in de omgeving. Dat was verhelderend. Ik kom niet in aanmerking voor sociale woningbouw en heb geen recht op huursubsidie. Dus ben ik aangewezen op de particuliere sector en als ik dan goedkoper wil wonen kan dat weliswaar voor een bedrag tussen de 600 en 700 euro. Maar dat is dan 'driehoog achter'. Dat klinkt onaardig, maar het betreffen dan appartementen in van die mega-flats in een buitenwijk. Zeer veel minder woongenot dan ik nu heb.
Begrijp me goed....als de nood aan de man is en ik niet anders kan, ga ik met opgeheven hoofd in zo'n flat wonen en maak het mezelf dan comfortabel en gezellig. Daar kan ik prima mee leven. Maar op dit moment is de 100,- euro die ik nu meer betaal in vergelijking met zo'n ongezellig huurflatje, heel goed besteed geld.
En toen ging ik vandaag ook de koopmarkt bekijken. En toen kwam ik leuke appartementen tegen die niet te huur maar wel te koop staan. Niet driehoog achter in een enorme chinese muur van 12 verdieping tellende flats. Maar appartementenblokken uit de jaren 30 in een leuke stadsbuurt. Met een woonkamer en keuken op de tweede etage en nog een halve verdieping op de vierde etage met een slaapkamer en een extra kamertje (geschikt als walk-in-closet) en badkamer. En klein balkon. Tachtig vierkante meter voor een vraagprijs van 139.500,-. En stel nou...stel nou (want het appartement staat meer dan 6 maanden te koop) dat ik zoiets voor 120.000 euro zou kunnen kopen. Met een spaarhypotheek (de duurste vorm) kom ik dan volgens het internet uit op maandlasten van 672,- euro.
Dat is op dit moment 100,- goedkoper dan mijn huidige woning. Waarbij ik nu wel meer wooncomfort heb (het zelfde aantal vierkante meters maar betere buurt, betere ligging plus een grote tuin). Maar nu blijft mijn huur stijgen met een bedrag van tussen de 30,- en 50,- per jaar. Vanaf september dit jaar ga ik meer dan 800,- per maand aan huur betalen en dat zal alleen maar verder oplopen. Terwijl het hypotheekbedrag van het appartement de komende 10-20 of zelfs 30 jaar gelijk blijft. En met een spaarhypotheek los je volgens mij af. Dus anders dan huur is het geen weggegooid geld. En de huizenmarkt is voor starters zoals ik (die nooit eerder gekocht hebben) gunstig. Koopwoningen zijn goedkoper dan ooit en worden wellicht de komende tijd nog goedkoper.
Uiteraard heb je met een koopwoning ook meer bijkomende kosten. WOZ-belasting en extra waterschapsbelasting en natuurlijk onderhoud. Maar met een verschil tussen bijvoorbeeld 825 huur (wat ik over anderhalf-twee jaar wel moet gaan betalen) en 675,- hypotheek houd ik 150,- euro per maand over om dat te ondervangen.
De woningmarkt wordt opengebroken met de nieuwe plannen van het kabinet. Ik weet er het fijne nog niet van, maar voor starters wordt het weer mogelijk om een gedeeltelijke aflossingsvrije hypotheek te nemen. Tegelijkertijd wordt huren steeds duurder nu de huurverhogingen op 6,5% gezet mogen worden.
Stel dat ik dan voor 100.000 een spaarhypotheek zou nemen en de rest aflossingsvrij, dan zakken de maandlasten al naar ongeveer 560,- per maand. Goedkoper wonen dan dat is voor mij eigenlijk niet mogelijk. Tenminste, zolang ik zelfstandig wil wonen met een aparte slaapkamer en woonkamer. Met mijn huidige inkomen zou ik dan veel kunnen sparen/extra aflossen en het is niet ondenkbaar dat ik in de toekomst juist nog meer ga verdienen. Mijn woonkosten zullen dan nooit een molensteen worden. terwijl ze dat wel zullen worden als ik hier blijf huren.
De vraag is echter of ik wel een hypotheek kan krijgen. Misschien zijn al mijn hersenspinsels wel voor niets. Ik ben immers gedeeltelijk arbeidsongeschikt. Ik heb een gedeeltelijke WIA uitkering en een partime baan. Alleen op basis van mijn inkomsten uit werk kan ik geen hypotheek van 120.000 krijgen. Als ze mijn WIA inkomen meetellen kan dat makkelijk, maar de vraag is of de banken dat doen. Als arbeidsongeschikte ben je immers zo'n beetje opgegeven in deze maatschappij en zal niemand in je willen investeren.
Anyway....en daarmee moet ik nu maar een eind maken aan dit lange verhaal. Anyway....ik moet mijn mogelijkheden maar eens gaan overdenken. Blijf ik zitten waar ik zit en geniet ik van mijn ruime wooncomfort voor een meer dan redelijke prijs, of ga ik alternatieven onderzoeken en is een huis dat ook echt van mij wordt een beter idee.
Graag hoor ik jullie meningen.
Abonneren op:
Posts (Atom)