Blijven huren of toch kopen?

Eindelijk weer een blogje van mijn hand. Het kwam er even niet van. Maar dat betekent niet dat er niets gebeurde op geld-gebied. Ik had best blog-onderwerpen. De 50,- die ik per ongeluk teveel betaalde aan het waterschap (zie vorige blog) werd zonder aktie van mijn kant binnen 10 dagen teruggestort. Ik kocht make-up...goedkope make-up waar ik vroeger dure make-up kocht. En ik ging drie keer heerlijk uit eten waarvan ik maar een keer zelf betaalde. En mijn auto moet na de dure APK nog een extra reparatie. Blog ik later (vast) nog wel over.

Vandaag hield mijn woonsituatie mij erg bezig. Door de nieuwe voorstellen uit de politiek om de huizenmarkt open te breken werd mijn aandacht weer naar dit onderwerp getrokken. En een rustige middag gaf mij vollop gelegenheid om op Funda rond te struinen. Wat je eigenlijk nooit moet doen, want dat maakt hebberig.

De situatie is als volgt. Ik huur al meer dan 10 jaar een woning in de particuliere sector. De verhuurders zijn particulieren en bekenden van mij. Zij kochten mijn woning als investering en verhuren deze dus. Toen ik begon met huren kreeg ik een 'vriendenprijsje'. Aan de woning moest nog veel worden opgeknapt en ik was nog maar net student-af. We spraken wel af dat ik begon met een lage huurprijs maar wel jaarlijks de maximale huurverhoging zou krijgen. Terwijl ik er woonde werd de woning opgeknapt en steeg mijn salaris. So far so good. Die jaarlijkse huurstijging was geen probleem.

Inmiddels bedraagt de huurprijs 780,- euro per maand exclusief gas, water en licht. Dat gaat steeds zwaarder drukken op mijn inkomen, dat drie jaar geleden drastisch is gedaald (zeg maar gehalveerd) omdat ik arbeidsongeschikt werd. Waar de huur en de jaarlijkse huurverhogingen vroeger geen probleem waren, gaat het inmiddels toch tellen. Elk jaar komen er maandelijks weer tientjes bij. Inmiddels bedraagt mijn huur echt wel meer dan de 30% van mijn netto-inkomen wat vaak als woonkosten wordt geadviseerd.

Het goede nieuws is dat de woning het huurbedrag waard is. Meer dan waard, objectief gezien. Ik woon in de beste buurt van deze grote stad en de woning heeft een schitterende ligging. Mijn huisje is weliswaar klein en popperig maar ook oud en charmant en karakteristiek. Bovendien ben ik inmiddels van al het comfort voorzien inclusief goede isolatie en zonnepanelen. Ik heb bovendien een ongekend grote onderhoudsloze tuin aan het water. Mijn vrienden en kennissenkring heeft het altijd over dat ontzettend leuke huisje met die geweldige tuin, van mij. Maar stiekem denk ik wel eens dat al dat comfort niet helemaal aan mij besteed is. Van de tuin maak ik schrikbarend weinig gebruik en ik denk dat ik overal gelukkig kan zijn, ook in een mindere woning.

Indien de verhuurder mijn woning gemeubileerd zou aanbieden als tijdelijke expat-woning zouden ze het dubbele (zeker 1.500,- euro) aan huur kunnen vragen. Dat doen ze niet. Want ik ben een bekende en betrouwbare vaste huurder en dat is ze wat waard. De woning is bovendien enkele jaren geleden getaxeerd voor het ongelovelijk hoge bedrag van 350.000,- euro. Dat was voor de crisis en in de hoogtij-jaren dus niet meer geheel actueel. Maar toch. Een duur huis dus. Die verkoopwaarde is overigens wel enigszins relevant omdat de verhuurders het huis ooit wel weer willen verkopen. Ik zou dan recht van eerste koop hebben maar kan het huis in mijn huidige (en tegelijk ook toekomstige) omstandigheden niet betalen en wil dat ook niet. Wel heb ik, meer dan 10 jaar geleden, de gentlemen-agreement gemaakt, dat als zij het huis gaan verkopen ik dan vrijwillig zal verhuizen, zodat zij het huis vrij van huur kunnen verkopen. Laatst heb ik geinformeerd en de eerstkomende vijf jaar zal dit waarschijnlijk nog niet gebeuren. Maar toch...ooit moet ik hier uit.

Om een idee te geven: zou ik het huis zelf kopen voor 300.000,- dan zouden mijn maandlasten met een spaarhypotheek (volgens een simpel rekenprogramaatje op internet) 1.675,- euro per maand zijn. Mijn huidige huurprijs van 780,- euro per maand is dus alleszins een redelijk bedrag.

Hoewel een (meer dan) redelijk bedrag is het toch een hoog bedrag met mijn huidige inkomen. Ik kan het (nog) wel betalen, maar de sport van de echte consuminderaar is natuurlijk om de goedkoopste opties te bekijken. Dus bekeek ik de afgelopen tijd af en toe eens het aanbod huurwoningen in de omgeving. Dat was verhelderend. Ik kom niet in aanmerking voor sociale woningbouw en heb geen recht op huursubsidie. Dus ben ik aangewezen op de particuliere sector en als ik dan goedkoper wil wonen kan dat weliswaar voor een bedrag tussen de 600 en 700 euro. Maar dat is dan 'driehoog achter'. Dat klinkt onaardig, maar het betreffen dan appartementen in van die mega-flats in een buitenwijk. Zeer veel minder woongenot dan ik nu heb.

Begrijp me goed....als de nood aan de man is en ik niet anders kan, ga ik met opgeheven hoofd in zo'n flat wonen en maak het mezelf dan comfortabel en gezellig. Daar kan ik prima mee leven. Maar op dit moment is de 100,- euro die ik nu meer betaal in vergelijking met zo'n ongezellig huurflatje, heel goed besteed geld.

En toen ging ik vandaag ook de koopmarkt bekijken. En toen kwam ik leuke appartementen tegen die niet te huur maar wel te koop staan. Niet driehoog achter in een enorme chinese muur van 12 verdieping tellende flats. Maar appartementenblokken uit de jaren 30 in een leuke stadsbuurt. Met een woonkamer en keuken op de tweede etage en nog een halve verdieping op de vierde etage met een slaapkamer en een extra kamertje (geschikt als walk-in-closet) en badkamer. En klein balkon. Tachtig vierkante meter voor een vraagprijs van 139.500,-. En stel nou...stel nou (want het appartement staat meer dan 6 maanden te koop) dat ik zoiets voor 120.000 euro zou kunnen kopen. Met een spaarhypotheek (de duurste vorm) kom ik dan volgens het internet uit op maandlasten van 672,- euro.

Dat is op dit moment 100,- goedkoper dan mijn huidige woning. Waarbij ik nu wel meer wooncomfort heb (het zelfde aantal vierkante meters maar betere buurt, betere ligging plus een grote tuin). Maar nu blijft mijn huur stijgen met een bedrag van tussen de 30,- en 50,- per jaar. Vanaf september dit jaar ga ik meer dan 800,- per maand aan huur betalen en dat zal alleen maar verder oplopen. Terwijl het hypotheekbedrag van het appartement de komende 10-20 of zelfs 30 jaar gelijk blijft. En met een spaarhypotheek los je volgens mij af. Dus anders dan huur is het geen weggegooid geld. En de huizenmarkt is voor starters zoals ik (die nooit eerder gekocht hebben) gunstig. Koopwoningen zijn goedkoper dan ooit en worden wellicht de komende tijd nog goedkoper.

Uiteraard heb je met een koopwoning ook meer bijkomende kosten. WOZ-belasting en extra waterschapsbelasting en natuurlijk onderhoud. Maar met een verschil tussen bijvoorbeeld 825 huur (wat ik over anderhalf-twee jaar wel moet gaan betalen) en 675,- hypotheek houd ik 150,- euro per maand over om dat te ondervangen.

De woningmarkt wordt opengebroken met de nieuwe plannen van het kabinet. Ik weet er het fijne nog niet van, maar voor starters wordt het weer mogelijk om een gedeeltelijke aflossingsvrije hypotheek te nemen. Tegelijkertijd wordt huren steeds duurder nu de huurverhogingen op 6,5% gezet mogen worden.
Stel dat ik dan voor 100.000 een spaarhypotheek zou nemen en de rest aflossingsvrij, dan zakken de maandlasten al naar ongeveer 560,- per maand. Goedkoper wonen dan dat is voor mij eigenlijk niet mogelijk. Tenminste, zolang ik zelfstandig wil wonen met een aparte slaapkamer en woonkamer. Met mijn huidige inkomen zou ik dan veel kunnen sparen/extra aflossen en het is niet ondenkbaar dat ik in de toekomst juist nog meer ga verdienen. Mijn woonkosten zullen dan nooit een molensteen worden. terwijl ze dat wel zullen worden als ik hier blijf huren.

De vraag is echter of ik wel een hypotheek kan krijgen. Misschien zijn al mijn hersenspinsels wel voor niets. Ik ben immers gedeeltelijk arbeidsongeschikt. Ik heb een gedeeltelijke WIA uitkering en een partime baan. Alleen op basis van mijn inkomsten uit werk kan ik geen hypotheek van 120.000 krijgen. Als ze mijn WIA inkomen meetellen kan dat makkelijk, maar de vraag is of de banken dat doen. Als arbeidsongeschikte ben je immers zo'n beetje opgegeven in deze maatschappij en zal niemand in je willen investeren.

Anyway....en daarmee moet ik nu maar een eind maken aan dit lange verhaal. Anyway....ik moet mijn mogelijkheden maar eens gaan overdenken. Blijf ik zitten waar ik zit en geniet ik van mijn ruime wooncomfort voor een meer dan redelijke prijs, of ga ik alternatieven onderzoeken en is een huis dat ook echt van mij wordt een beter idee.

Graag hoor ik jullie meningen.