Het jaren 30-huis en de valkuil van funda

Het plan om me eens te orienteren op de woningmarkt komt voort uit mijn wens om mijn maandlasten te verlagen. Maar dat zou je bijna vergeten als je je op funda zit te verlekkeren (en soms te verbazen) aan alles wat te koop staat.

Mijn eerste crush was- hoe verbazendwekkend- het jaren 30-huis. Of beter gezegd, het jaren 30 appartement. In mijn stad staan twee hele leuke wijken vol met woningen uit de jaren 30 of soms nog ouder. Leuke stadswijken, veel groen, goed gelegen en dan die charmante appartementen met authentieke portieken. De bovenwoningen hebben daarbij vaak nog een halve etage extra op de hoogste verdieping. Enig vind ik dat. Ik houd van een trap in huis (dan heb je niet zo'n flat-gevoel) en slaapkamers op zolder vind ik knus. Bovendien hebben de slaapkamers op de zolder openslaande deuren naar een balkon en zit er vaak ook een badkamer op de hoogste verdieping inclusief ruimte voor de wasmachine en droger.

Om over de overige details nog maar niet te spreken. Kamers en-suite, houten raampartijen voor en achter en ensuite-deuren met prachtig glas in lood, openslaande deuren naar balkonruimtes, originele marmeren schouwen, vaste kasten, erkers en houten vloeren. Grote oppervlaktes en gemoderniseerde keukens en badkamers. En dat allemaal voor een ontzettend redelijke prijs. Voor een vraagprijs van tussen de 125.000 en 150.000 heb je zo 85 vierkante meter pure charme. En we weten allemaal hoe het met vraagprijzen in deze tijden. Trek er zo maar twintig tot dertigduizend euro vanaf.

Ik heb meerdere avonden verlekkerd zitten kijken. Till I hit reality.

Hoe zit het eigenlijk met die glas in lood ramen? Dat is enkel glas toch? Even speuren leverde op dat als een woning wel dubbel glas heeft, dat in jubelende woorden wordt verteld. En dan is gelijk dat glas in lood verdwenen. Hmmmm, hoge stookkosten en kaarsen die uitwaaien aan tafel. Vooral dat prachtige hoekappartement dat bijna geheel uit raampartijen bestaat, wordt opeens een stuk onaantrekkelijker.

Een VvE die niet actief is? Hoe zit het daar mee? Zeker als ik op zolder slaap moet het dak natuurlijk niet gaan lekken. En als dat wel gebeurt en het mijn benedenbuurtjes niet interesseert-want zij hebben geen last- dan kan ik daar voor opdraaien. Die prachtige dubbele etage in dat monumentale pand wordt opeens minder interessant als ik er aan denk dat ik volledig op mijn kosten het enrome zadeldak kan gaan vervangen.

Maarrrr fluistert het glas-in-lood-en-authentieke-details-stemmetje me in: Als je nou een hypotheek van rond de 130.000 neemt dan heb je netto maandlasten van 500 euro en dan heb je vergeleken met nu 300,- euro per maand over voor onderhoud en verbetering van de woning. Jaar in-jaar uit. Daar kan je best een boel voor doen....toch?

Ik lees weer verder op internet en google naar forum-discussies over jaren-30 woningen. En daar zegt iemand het overduidelijk: jaren 30 woningen zijn net als old-timers. Prachtig maar duur en bewerkelijk in onderhoud. Bovendien vliegen er ook nog voor mij tot dan toe onbekende woorden om mijn oren. Boktor, houtworm, loden leidingen, elektriciteit, isolatie, gehorigheid, fundering, ijzeren balken, betonrot etc etc.

Ik ben geen klusser. Ik ben het volstrekte tegenovergestelde van een klusser. Ik heb al moeite met een lamp indraaien en als er iets kapot gaat reageer ik over het algemeen nonchalant en stop ik graag mijn hoofd in een struisvogel. Als het me niet hindert laat ik het zo en wen ik er aan en anders ga ik met veel gezucht en gesteun op zoek naar een oplossing. Het kost me moeite, angst en frustratie.

Ik ben ontzettend on-geemancipeerd als het op klussen en techniek aankomt. Mij kun je alles wijs maken en ik verval ten opzichte van aannemers, tegelaars, stukadoors en klusjesmannen ook nog eens ongewild in de hulpeloze-vrouw-rol. Dat heb ik nu al bij het onderhoud van mijn auto en dus zal ik ook bij het onderhoud van een woning geen oplettende en kritische opdrachtgever zijn. Dat onderhoud en die verbetering van dat jaren 30 huis moet ik dus allemaal professioneel laten uitvoeren en dat gaat mij dus heel veel geld kosten. Los van het gedoe!

En dus schakel ik op funda zuchtend over naar de modernere (gelijkvloerse) appartementen. Die zijn niet mooi aan de buitenkant. Lelijk zelfs. En van binnen toch een beetje saai. En veel gebouwen die ik altijd als 'bejaardenflat' aanduid. Zelfs al wonen er ook jongeren in. Ik zoek snel verder, naar de meest recente hippe en speelse nieuwbouwwijk in mijn stad. Die woningen zijn leuk en ook heel duur. Maar ook daar is het crisis. En er staat een appartement te koop voor een vraagprijs van 165.000. Het staat al zeker twee jaar te koop weet ik. En het staat leeg. Dubbel glas, prachtige materialen, duurzaam gebouwd en een sterke VvE die niet van plan is de boel te laten verslonzen.

En hoewel ik mezelf tot nu toe niet toestond om naar woningen met een vraagprijs boven de 150.000 te kijken, zit ik opeens de woon- en slaapkamers van appartementen tot 170.000 door te spitten. Ja....dat is mooier dan een huis met een vraagprijs van 125.000. Daar krijg je echt wel wat meer voor. En met het handige rekenprogrammaatje van de hypotheker bereken ik wat mijn maandlasten zouden zijn bij een hypotheek van 150.000 inclusief kostenkoper. Dat komt neer op zo'n 600,- euro netto. Tel daarbij een bijdrage VvE van 150,- op en mijn woonlasten komen uit op 750,- per maand. Dat is bijna hetzelfde als wat ik nu aan huur betaal....

Maar ik wilde toch juist LAGERE woonlasten? Zodat ik nooit zorgen hoefde te hebben en veel kan sparen voor mijn pensioen? En met een diepe zucht vul ik maar weer opnieuw 'maximaal 130.000' in bij mijn zoekopdracht naar een turn-key-modern-appartement-in-een-goede-wijk.