Bieden

Ik ben aan het bieden op het huis waar ik over schreef. Niet het huis van mijn eerste en tweede keuzen (nee, die werden verkocht aan een ander) maar wel een heel leuk en fijn huis. Ik ben blij dat ik een verkoopmakelaar heb die ook een hele goede kennis van me is. Het kost me wel wat maar ik ben blij dat ik dit niet allemaal alleen hoef te doen. Hij wist me gelukkig ook te vertellen voor hoeveel de huizen zijn verkocht die aan mijn neus voorbij gingen. Het eerste huis is voor 10.000 meer verkocht dan ik wilde betalen (maar binnen mijn budget). Het tweede huis is voor 5.000 meer verkocht dan mijn maximale budget. Dat maakt het wat makkelijker. Ik had diep in de buidel moeten tasten terwijl ik het huis waar ik nu op bied zeer waarschijnlijk onder mijn budget kan kopen. Er moet dan nog wel het e.e.a. gebeuren maar daarvoor kan ik een hypotheek bij mijn moeder afsluiten voor 10-15.000. Met een gunstige rente. Wel aflossen (want dat zijn de fiscale regels), maar over dertig jaar. Dat drukt niet zo heel zwaar op mijn maandlasten.

Gisteren werd alle spanning me even te veel. De stress en de druk van het huizen kijken. De teleurstelling van de twee huizen die aan mijn neus voorbij gingen. De spanning van het wachten op een tegenbod (dat pas aan het einde van de dag kwam). De voor mij hele belangrijke beslissing om uberhaupt een huis te kopen. En de angst dat als straks alles achter de rug is, de hypotheek toch niet doorgaat en ik alles moet afblazen met alle teleurstelling van dien.

Dit huis is voor mij een belangrijke keuze en een belangrijke stap vooruit. Ik ben een paar jaar geleden arbeidsongeschikt geworden met alle pijn en verdriet die daarbij hoort. De tijd van een dik salaris en een succesvolle toekomst die aan mijn voeten lag is voorgoed voorbij. Maar dit huis, dat een veel goedkoper huis is dan ik dacht ooit in te zullen wonen, zal me weer zekerheid kunnen geven. De zekerheid van lage maandlasten. De zekerheid van een afbetaald huis tegen de tijd dat ik met pensioen ga (voorzover zekerheid natuurlijk uberhaupt bestaat).
Maar ook een belangrijke keuze. Ik koop dit huis alleen. Ik ga er alleen wonen. Ik ben nooit goed geweest in relaties. Ik vind het makkelijker om alleen te zijn. Daar heb ik al mijn handen vol aan. De keuze voor dit huis betekent dat ik ook alleen wil blijven (ik sluit niets uit voor de toekomst maar dat zou dan een latrelatie zijn). Ik koop dit huis voor mezelf en met het doel om er lang te blijven wonen. Het betekent ook dat er definitief geen kinderen komen. Dat wist ik natuurlijk al en daar sta ik achter en daarbij speelt ook mijn leeftijd een rol. Maar met dit huis, dat alleen voor mij is, sluit ik ook dat boek. |

Dat is goed. Dat is wat ik wil. Dat is hoe ik wil leven. Maar dat maakt het wel allemaal heftig. En emotioneel. En spannend en eng. Want staat de bank straks ook achter mijn keuze? En krijg ik uiteindelijk echt die hypotheek?

Eerst maar eens de onderhandelingen af maken. We zitten nog een paar duizend uit elkaar en zullen wel in het midden uitkomen.